بررسی پیکرنگاری با موضوع زن، در تزیینات بنا در تاریخ هنر ایران، مبحث جدیدی نیست. پیکره زن متناسب با موقعیت و طرز تلقی اجتماعی از وی، در هنر ادوار گوناگون تاریخی در ایران، نمودهای متفاوتی داشته است، اما این موضوع در هنر عهد قاجار به دلیل تلافی پر سر و صدای دو فرهنگ ایرانی-اروپایی، شکل جدیدتری می باید. امواج جهانی مدرنیته، مراودات بروز مرزی، تحولات صنعتی در چالش با تفکرات دینی و سنتی و دلایل متعدد دیگر، در این شکل گیری های جدید به طور چشمگیری موثر می افتد و پارگی فرهنگی از یک طرف و تعصبات ملی و مذهبی از طرف دیگر، پیکرنگاری زنان در عصر قاجار را دستخوش تغییرات عمده‌ای کرده است.
ایده این مجموعه از پایان‌نامه کارشناسی ارشد نقاشی خانم صفیه ریاضتی گرفته شده است که به بررسی موقعیت اجتماعی زنان در جامعه قاجار به مولفه های تاثیرگذار در پیدایش این جهت‌گیری جدید در هنر ایران در دوره قاجار پرداخته است.
هرچند خصلت های اصیل و قدیمی نقاشی ایرانی در آن رنگ باخته، اما خود به ویژگی جدید از هنر ایرانی تبدیل گشته است. نوع نگاه اجتماعی نسبت به زنان قاجار همچون ادوار پیشین براساس اوضاع و احوالات اجتماعی در این دوره دگرگونی می باید و این در پیکرنگاری از ایشان انعکاس می یابد.