محمدرضا لطفی در سال ۱۳۲۵ در شهر گرگان به دنیا آمد. وی به مدت پنج سال در هنرستان موسیقی به آموختن موسیقی پرداخت و موسیقی را نزد استادانی چون علی اکبر شهنازی، حبیب الله صالحی فرا گرفت.
پس از پایان هنرستان به دانشکده موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت. در این زمان از استادانی مانند نورعلی برومند، عبدالله دوامی، سعید هرمزی نیز بهره جست. محمدرضا لطفی در سال ۱۳۴۳ جایزه نخست موسیقی‌دانان جوان را نیز کسب کرد. در جشن هنر ۱۳۵۴در شیراز به همراه محمدرضا شجریان و مرحوم ناصر فرهنگ‌فر به اجرای راست پنجگاه پرداخت (بت چین) که بسیار مورد توجه قرار گرفت.
در سال ۱۳۵۳ به عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمد و در همین سال همکاری خود را با رادیو آغاز کرد. به مدت یک سال و نیم به عنوان مدیر گروه موسیقی دانشکده موسیقی هنرهای زیبای تهران به کار مشغول شد و پس از آن از این سمت استعفا کرد.
در سال ۱۳۵۴ گروه شیدا را راه اندازی کرد و به همراه گروه عارف به سرپرستی حسین علیزاده به بازخوانی و اجرای دوباره آثار گذشتگان پرداخت. کانون موسیقی چاووش را با همکاری هنرمندانی مثل حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان، علی اکبر شکارچی و… راه‌اندازی کرد و در طی یک فعالیت چشمگیر آثاری از این گروه به جای ماند که به گفته بسیاری از اساتید از بهترین کارهای موسیقی ایران به شمار می‌روند.
وی سال ها از ایران دور بود و در خارج از کشور زندگی می کرد که در حدود شش سال پیش به ایران بازگشت و گروه شیدا را مجددا احیا و در سه گروه بانوان، آقایان و ترکیبی به فعالیت پرداخت.
از خوانندگانی که با او همکاری کرده‌اند می‌توان به محمدرضا شجریان، شهرام ناظری، هنگامه اخوان و محمد معتمدی اشاره کرد. وی همچنین استاد دوره کارشناسی ارشد رشته نوازندگی موسیقی ایرانی در دانشکده موسیقی دانشگاه هنر می باشد.
پ.ن.۱ : ادامه عکس ها در دوربین نت
پ.ن.۲ : محمدرضا لطفی رو مرد خوش صحبت دیدم، خارج از هنرش که در حد و قواره من نیست که خوب یا بدش رو بگم. لطفی از دغدغه هایش برا موسیقی گفت، از عدم اهمیتی که مسئولین به موسیقی می دن و از سختر شدن روند انتشار آثار به خصوص آثار تصویری.
از گرانی هزینه برگزاری کنسرت گفت: دوست نداریم به مردم فشار بیاد و نتونن اجرای زنده رو ببینن، اما هزینه های اجرای کنسرت در ایران با هزنیه های اجرای کنسرت در بهترین سالن های دنیا برابری می کند.
او همچنین از تک صدایی شدن خوانده های موسیقی ایرانی و عجله برای معروف شدنشان ابراز نگرانی کرد : زمانی که خواننده توانمندی چون شجریان در کنار من باشد فقط و فقط به نوازندگی فکر می کنم و دل مشغولی دیگه ای ندارم اما خواننده های دیگر نه همین است که گاهی خود می خوانم.
لطفی همچنین از عملی نشدن شعار گروه دوستی ابراز گلایه کرد : این کار نیاز به رسانه ای شدن نداشت، آقای علیزاده نزدیک یه یک سال است که حتی تماسی با من نگرفته برای احوال پرسی از یک دوست قدیمی چه برسد به دعوت به گروه دوستی.
م: شیشه دل را احتیاجش سنگ نیست / این دل ما با نگاهی سرد پرپر می شود.